Προϊόντα για οροφή προς (2)

Σε αυτόν τον τύπο στέγης, ο κίνδυνος πτώσης είναι πολύ υψηλότερος, λόγω της κλίσης της επιφάνειας στην οποία πρέπει να περπατήσετε για να εργαστείτε και της ευθραυστότητας που μπορεί να αποκτήσουν με την πάροδο του χρόνου τα στοιχεία επικάλυψης όπως οι κεραμίδες και οι σχιστόλιθοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι προσεγγίσεις ποικίλλουν σημαντικά, όχι μόνο ανάλογα με τη γεωμετρία της στέγης, αλλά και ανάλογα με τον τύπο της υποκείμενης δομής (ξύλινη, από τσιμεντόλιθο, από χάλυβα κ.λπ.) και την κατάσταση συντήρησης των δομικών στοιχείων που την απαρτίζουν, ένα πολύ κοινό πρόβλημα στις εγκαταστάσεις σε ιστορικά κτίρια ή γενικά αρκετά παλιά. Συνήθως επιλέγεται μια υβριδική προσέγγιση, με μια ευέλικτη γραμμή πάνω από την κορυφή που συνδέεται με ορισμένες τοπικές στερεώσεις για να φτάσει σε αυτήν και στα σημεία κινδύνου "εφέ εκκρεμούς", αλλά μερικές φορές αυτή η προσέγγιση αποκλείεται από δομικά προβλήματα της στέγης και πρέπει να χρησιμοποιηθούν άλλοι τύποι αγκυρώσεων και ενισχύσεων.

Παρόλο που οι επίπεδες στέγες είναι συγκρίσιμες με τις ταράτσες, και αυτές υπόκεινται στην εγκατάσταση συσκευών αντιπτώσεως, εκτός αν έχουν κάγκελο σύμφωνα με τους κανονισμούς (δηλαδή ύψους τουλάχιστον 110 εκ.) σε όλη την περιφέρειά τους. Σε αυτόν τον τύπο στέγης, συνήθως εγκαθίστανται ευέλικτες γραμμές ζωής, δηλαδή αποτελούμενες από δύο ή περισσότερους στύλους που υποστηρίζουν ατσάλινες σκοινί μέσω ειδικών απορροφητών ενέργειας και τεντωτών. Με αυτόν τον τρόπο, οι χειριστές μπορούν να συνδέονται με το καλώδιο και να εργάζονται σε όλη την επιφάνεια χωρίς να χρειάζεται ποτέ να αποσυνδεθούν, εξοικονομώντας έτσι πολύ χρόνο σε σύγκριση με τις γραμμές ζωής που αποτελούνται μόνο από τοπικούς ανιχνευτές, οι οποίες απαιτούν συνεχή σύνδεση/αποσύνδεση του χειριστή για να περάσει από ένα σημείο στο επόμενο. Ανάλογα με την κάτοψη της στέγης, μπορεί να είναι απαραίτητο να ενσωματωθεί η ευέλικτη γραμμή ζωής με ορισμένους τοπικούς ανιχνευτές στις γωνίες της στέγης για να αποφευχθεί σε περίπτωση πτώσης του χειριστή.